Onderwijs is het machtigste wapen om de wereld te veranderen.’ Die uitspraak van Nelson Mandela klopt. ‘Als je je omgeving en de wereld wilt veranderen, dan moet je eerst jezelf veranderen.’
Dit is de eerste aflevering van een serie over het levensverhaal van Songül Mutluer. Ze is nu wethouder voor gemeente Zaanstad en staat op de kandidatenlijst van de PvdA voor de Tweede Kamer, op plaats 11. In het eerste deel lees je over haar achtergrond.
Songül Mutluer, de vierde dochter van zeven kinderen, ging als eerste uit haar gezin studeren, in het buitenland stagelopen, op zichzelf wonen en de politiek in. Dat was bepaald niet vanzelfsprekend. ‘Langzaam bracht dat een verandering teweeg. Mijn ouders werden steeds toleranter en opener.
Voor mijn broer en zussen werd het daarna makkelijker om een opleiding te volgen en andere keuzes in het leven te maken dan mijn ouders aanvankelijk voor ogen hadden.’
Familie Mutluer
Songül Mutluer werd geboren in Enschede. ‘Op een winterse dag volgens mijn ouders, het sneeuwde. Nog steeds voel ik een speciale band met Enschede, ook al heb ik daar maar kort gewoond. 27 jaar was mijn vader toen hij als gastarbeider vanuit Adana (Turkije) naar Enschede kwam. Hij kreeg werk bij een van de textielfabrieken. Samen met andere gastarbeiders woonde hij in een pension en werkte hij in ploegendienst. Na drie jaar kwam mijn moeder met mijn twee oudste zussen naar Nederland, in het kader van gezinshereniging. We hebben uiteindelijk maar een paar jaar gewoond in Enschede. Vervolgens verhuisden we naar Zaanstad.
Mijn vader had in Zaanstad veel vrienden, dus dat was een logische keuze. In Zaanstad ging mijn vader aan het werk bij de kartonfabriek De Hoop waar hij opnieuw in shifts werkte. Mijn moeder werkte ook en was tegelijk belast met de zorg voor de kinderen. Ze vond dat zwaar en kreeg heimwee. In 1983 kwam de ommekeer: mijn moeder besloot met haar vijf dochters te verhuizen naar Turkije. Mijn vader bleef achter. Daar heb ik uiteindelijk van mijn derde tot mijn negende gewoond. Daarna verhuisden we terug naar Zaandam waar mijn moeder nog een tweeling kreeg: een jongen en een meisje.’
Achtergrond vader en moeder Mutluer
Mijn ouders hebben helaas nooit de kansen gekregen die wij in Nederland hadden.
‘Op jonge leeftijd moest mijn vader de basisschool verlaten, om ondanks zijn goede cijfers mijn opa te helpen in de sinaasappelboomgaard.
Mijn moeder kwam daarentegen uit een welvarend gezin, haar vader was landeigenaar. Mijn opa was echter erg conservatief, hij vond school niet geschikt voor jonge meisjes. Haar broers kregen die privileges wel, zij gingen in de jaren zestig allebei naar de universiteit. Dat was best bijzonder voor die tijd. Mijn moeder en mijn tantes werd dat recht, in mijn beleving, ontnomen.
Ik heb mij altijd afgevraagd hoe het levenspad van mijn moeder er had uitgezien als zij die kansen wel had gehad.
Ze is namelijk erg slim en kan fantastisch rekenen. Ik bewonder haar enorm, omdat ik weet onder welke omstandigheden zij heeft gewerkt en geleefd om haar kinderen een betere toekomst te geven.
Het was niet makkelijk voor mijn ouders. Financieel hadden ze het niet breed en er was veel stress in het gezin. Hoe fijn is het dan dat je terug kunt vallen op je zussen? We ondersteunden en hielpen elkaar.
We werkten mee om te helpen.
Serie over Songul Mutluer
Songul Mutluer, verandering begint bij jezelf
Studeren was nog niet zo vanzelfsprekend
De politieke antenne van Songul Mutluer
Ik geloof echt dat je verschil kunt maken
Meer Zaanse Verhalen
Lees ook de Zaanse Verhalen van de Turkse mannengroep in Zaandam en de meidenclub in Poelenburg
Jammer dat er zo weinig contact is met Nederlanders.