Kastelein Jan van café Evean Guisveld Zaandijk ontvangt de gasten graag

‘Ik ben een mensen man. De gasten van het café krijgen een warm onthaal.’ Jan van Biljouw is kastelein in het café van verpleeghuis Evean Guisveld Zaandijk.

‘Het café gaat iedere dag om 2 uur open. Ik kom een uurtje eerder om alles klaar te zetten.’ Om 2 uur komen inderdaad de gasten binnenstromen. Tot die tijd hebben we een gesprekje over dit bijzondere café in Guisveld.

Wat is je achtergrond?

‘In 2003 ben ik gestopt met mijn werk bij Unilever. De toenmalige regiodirecteur van Evean klopte in die tijd bij me aan of ik belangstelling had om actief te worden bij Evean d’Acht Staten in Wormerveer. Daar heb ik elf jaar gewerkt met de coördinator van de vrijwilligers en heb daar bijvoorbeeld Het Kapiteinskoor, Wolter Kroes en René Eshuis binnengehaald. Mijn broer en schoonzus werkten daar ook en mijn moeder lag daar. Ik had leuke mensen om me heen en het werk stond me aan. Zo heb ik daar een toneelclub opgezet met bewoners en personeel.’

Waarom zet je je in voor deze doelgroep?

‘Je bent bezig met andere mensen en je bent nuttig voor de maatschappij. Je kon aan mensen zien dat ze dankbaar zijn vanwege de aandacht die ze kregen. Zo deden we af en toe een spelletje of gingen een wandelingetje maken. Gluren bij de buren was ook leuk, dan gingen we op vrijdagmiddag twee uur bij elkaar zitten om mensen uit te nodigen over hun leven te vertellen. Daar deden ze graag aan mee.

Ik doe dit werk graag omdat je daarmee het personeel dat het erg druk heeft verlicht. En omdat ik het mooi en leuk vind.’

Je maakt een mens zo blij.

Je werkt nu als kastelein in het café van Guisveld?

‘Toen ik stopte bij Evean d’Acht staten werd ik gebeld door de toenmalige directeur van Evean Guisveld die mijn vrouw en mij graag wilden behouden. Ze brachten ons in contact met Carleen Lebens, de coördinator van de vrijwilligers van Evean Guisveld. Na de rondleiding vroeg ze wat ik wilde doen. Ik ben een mensen man en heb altijd onder de mensen gewerkt. Dat kwam goed uit, zei ze toen, want ze zochten nog iemand voor het café.

Carleen Lebens vult aan: ‘Daarvoor was het café alleen af en toe in de middag open. Het heeft een mooie ontwikkeling doorgemaakt. Nu draait het volledig op vrijwilligers en is zeven dagen per week open. Jan en ik maken de roosters.’

Waarom komen mensen naar het café van Evean Guisveld?

‘Het is hier altijd gezellig druk. Sommige mensen redden zichzelf, mensen die minder mobiel zijn die help ik even. Het is vooral bedoeld voor bewoners en familie, zodat ze even uit het verpleeghuis zijn. Als je in het café bent, dan ben je even niet meer ziek. De mensen krijgen hier aandacht en een warm onthaal. We hebben oprechte belangstelling voor de gasten. Er wordt over van alles gepraat, je weet snel genoeg waar je het wel of niet over kan hebben. We staan met vijf dames en twee heren bij toerbuurt achter de bar. Ieder doet het weer anders. Dat is maar goed ook, anders zou het saai worden. Samen met Carleen ben ik verantwoordelijk voor het café. Ik heb hier mijn eigen podium.’

Wat typeert Evean Guisveld?

Jan: ‘Hier werken enthousiaste mensen die hard werken. Het is een fantastisch huis waar het geweldig is. Personeel heeft een luisterend oor en het is er gezellig. Het is warm binnenkomen. Je ziet de mensen in het café opfleuren. Het entertainment hoort erbij. Zo zet ik wel eens een cd op en dan gaan we met de rolstoel polonaise doen. Ik ben blij als het mijn dag is om hier te staan.’

Carleen: ‘Het verpleeghuis is een dorpje op zich. We hebben hier een internetcafé, een kapper, een winkeltje, een restaurant en het café. Het is niet meer de instelling zoals je die vroeger kende. Door diverse zithoekjes creëer je een sfeer waardoor mensen zich thuis voelen. Hier krijgen ze de ruimte om zichzelf weer te zijn en kunnen ze deelnemen aan het dorpsleven van Guisveld. Zeker als ze buiten op het terras zitten dan maken ze weer onderdeel uit van de maatschappij.

Er werken ruim honderd vrijwilligers bij activiteiten en op verschillende afdelingen. Ze zijn van onschatbare waarde.

Zij zijn de pijlers van de extra aandacht.

Vrijwilligers brengen de wereld van buiten naar binnen, ze brengen rust en geen werkdruk. We vullen het huis met veel verschillende soorten vrijwilligers die eigen kwaliteiten hebben waardoor je ze gevarieerd kunt inzetten. De werkdruk voor het personeel is erg hoog. Daarom zijn de vrijwilligers ook belangrijk, zij brengen de rust. Het is belangrijk dat je voor iedere vrijwilliger de plek vindt waar hij of zij het beste tot zijn recht komt. Het is een schone taak om mensen in te schatten, daar neem je ruim de tijd voor. We hebben gelukkig een stabiel vrijwilligersbestand. Zij gaan niet meer weg.’

Jan beaamt: ‘Ik vind het fantastisch hier. Je krijgt er veel voor terug.’

Meer gerelateerde Zaanse Verhalen

Even een visje halen bij Evean 8 Staten, lees meer

Odion: Onze mensen tellen hier weer mee lees meer