Ad de Lange, ook wel de ongekroonde burgemeester van Krommenie genoemd, is de grote organisator achter Babbels Live, een dmega evenement in Assendelft. Maar zijn verhaal begint lang geleden achter de bar. In verschillende delen vertelt de beroemde Zaankanter in geuren en kleuren over zijn leven.
De aangeleverde foto’s bij dit verhaal zijn gemaakt door Suzy Q, Dennis Koopman en wellicht ook andere fotografen?
Feest!
‘Klaverjassen, dobbelen, moppen vertellen. Het was altijd lol. Zo niet, dan zocht ik wel iemand anders met wie ik lol kon maken. Als dit mijn leven wordt, dan ben ik de gelukkigste mens op aarde.’ Zo kijkt Ad de Lange terug op zijn lange carrière als kroegbaas en festivalorganisator.
‘Een ondernemer ben ik nooit geweest. Ik ben alleen uit op leuke dingen. Als ik ondernemer was geweest, dan was ik ook miljonair. Alles heb ik alleen voor de leukigheid gedaan.’ Ad de Lange maakt overal een feest van.
‘Ik ging voor de gezelligheid. Mijn ouders hadden een eigen bakkerij. Ik kom uit een gezin van negen kinderen. Thuis was het niet gezellig. Daar was ik naar op zoek.’
Krommenie het stappersdorp
‘Vroeger kwamen mensen uit de hele Zaanstreek naar Krommenie. Dit was het stappersdorp met veel bars. Waar veel mensen komen, daar gaan veel mensen heen. Daar ontmoet je elkaar. 20 meter verder heb je de volgende bar. Zo kun je kiezen. Als het je niet aanstaat, dan loop je door naar de volgende deur. Dat trekt mensen aan. Zo was het. Woensdag was het billenavond, dan zat je met je meisje in de bar. Donderdag ging je naar de bar na het trainen. Vrijdag begon het weekeinde. Zaterdag was het weekeinde. En op zondag ging je nog even wat drinken voordat we weer aan het werk gingen.’
Gekke dingen die alleen maar leuk zijn
‘In het café kun je klaverjassen en je ontmoet meisjes. Daar ging het om, dat beviel me best. In de bar ontmoet je heel veel mensen. Muziek is het belangrijkste in mijn leven. Wanneer er muziek komt, dan stopt het klaverjassen en dobbelen. En dan wordt het polonaise. Dan gebeuren er gekke dingen die alleen maar leuk zijn.
Ik heb wel eens uitgerekend dat ik in de vijftig jaar achter de bar wel een miljoen mensen heb gezien. Mensen die vrienden werden, kregen de drank gratis. Er kwamen ook kennissen. Je kreeg met veel mensen een goede band. En als mensen niet leuk waren, dan stuurde ik ze weg. Voor werken ben ik nooit weggelopen. En ik verzamelde mensen om me heen die verstand hadden van zeken doen.’ Zo speelde Pieter Hildering ook een belangrijke rol in zijn leven. In het boek Pieter Hildering, van armoede naar rijkdom, vertelt Ad de Lange daar meer over. In deel twee kun je dat verhaal nalezen.
Groot feest zonder vergunning
Ad de Lange werkte eerst als barman in de Oasebar en Double You. In 1987 werd hij eigenaar van de kroeg Cheers aan de Provinciale weg, naast Las Vegas. ‘Om het tweejarig bestaan te vieren organiseerde ik een groot feest. Vanaf de start was het feest met een puzzelrit, een sportdag en de band Kleintje Pils zou optreden. En ‘Roy Orbison’, bekend van de Soundmixshow. Hij zag het publiek en zei: ‘Dit wordt het niet. Weet je zeker dat ik de sfeer er in kan krijgen?’ Ad: ‘Ik ken mijn publiek.’ Roy: ‘Je mag me ook alleen reiskosten geven, dan ga ik weer.’ ‘Welnee man ga zingen.’ Hij begon en iedereen zong mee. Roy: ‘Wat gebeurt hier?’ Hij zong zijn hele repertoire. Zo gezellig. Ad: ‘Wat heb je nog meer?” Roy: ‘Amsterdamse liedjes?’ Ad: ‘Doe maar. En iedereen deed weer de polonaise. De man was hier niet voor gekomen, maar ‘ok doe maar’. Hij wist niet wat hem overkwam.
René Froger had net de hit gehad met ‘Een huis achter de zon.’ Hij vroeg mij steeds of ik een zanginstallatie had. Die hadden we, want die was immers net gebruikt door ‘Roy Orbison’. Voor de zang heb je echter een heel ander geluidsysteem nodig. René Froger gaf aan dat hij zo niet wilde zingen, dan ging hij weer weg. Ik zei: ‘Als jij de deurknop van je auto opent, dan ligt die auto binnen vijf minuten op zijn kant.’ Rene: ‘Wie denk jij wel dat je bent?’ Ad: ‘En wie denk jij wel dat jij bent?’
Ad: ‘Probeer het gewoon. Als de band er mee kan zingen, dan kan jij dat ook.’ Achteraf gezien was deze installatie ook goed.’
Gevonden langs de weg
‘Er stonden duizend mensen op dat moment. Wanneer op de Kermis Kleintje Pils uit Volendam speelt dan is het groot feest. Dus die moest er ook zijn op ons feest. Wanneer er muziek komt dan komt de polonaise. Dan gebeuren er gekke dingen die alleen maar leuk zijn. Zaklopen, meiden met een verkeerd truitje, iemand met twee biertjes in de mond die op zijn kop valt, bier op het hoofd.
De eigenaar zou een vergunning aanvragen, dat had hij niet gedaan. En toen stond de politie voor de deur. De eigenaren die de vergunning moesten laten zien, waren niet te vinden. De politie had gelijk, er was geen vergunning aangevraagd. Ik moest dicht. Ik was helemaal over de rooie. Ze hebben me later van de weg moeten plukken. Ik was helemaal van de wereld. Een paar weken kon ik niet meer praten. Bij een haptonoom heb ik dat weer geleerd.’
Inmiddels had Ad de lange een kern van zo’n honderd mensen om zich heen verzameld die hem volgden naar het volgende café. Het moest een feest café worden, waar ook Guns ’N Roses gedraaid kon worden.’
Serie Ad de Lange
Nieuw Festivalverhalen
Ad de Lange (1): Op zoek naar gezelligheid
Koningsdag bij Atlantic: Het moet oranje worden, sfeertje!
Babbels Live 2022 met beste Nederlandse artiesten
