Seniorenplezier: De mensen zijn altijd enthousiast.

seniorenplezier, foto Sarah Vermoolen

‘We gaan bij Seniorenplezier bijna ten onder aan ons eigen succes’, lacht Mariska van Houten.

Aan de Dorpsstraat 85 in Wormer staat thee, koffie en tompouce op tafel. Senioren van 75 tot 95 jaar uit de verre omtrek komen om elkaar te ontmoeten. ‘Hier vind je de grootse gezelligheid van een huiskamer.’

De huiskamer in Wormer is de uitvalsbasis van Seniorenplezier waar zo’n dertig vrijwilligers actief zijn als chauffeur, gastvrouw en bij de administratie om senioren een leuke dag te bezorgen. Ze hebben eigenlijk meer hulp nodig vanwege de grote belangstelling van senioren die er graag op uit willen.

Mariska: ‘Het is nog niet zo makkelijk om vrijwilligers te vinden. Maar als ze hier eenmaal geweest zijn, dan gaan ze nooit meer weg. En dat geldt ook voor de senioren.’

We besteden veel tijd en aandacht aan de mensen. Daardoor voelen ze zich thuis en niet alleen.

Wat is het verhaal achter Seniorenplezier?

Zo’n elf jaar geleden werd Seniorenplezier als particulier initiatief opgericht. Mariska is sinds een jaar of zes hierbij betrokken. ‘We willen senioren een gezellige dag bezorgen. Er zijn veel mensen die eenzaam thuis zitten en minder mobiel zijn. We richten ons op de groep die zelfredzaam is en zelfstandig, maar de rollator is welkom. Het uitje is volledig verzorgd waarbij we de mensen ontzorgen doordat we ze thuis ophalen en weer thuis afzetten.’

seniorenplezier, foto Sarah Vermoolen
Vrijwilligers van Seniorenplezier en Mariska van Houten (rechts)

Wat organiseert Seniorenplezier?

Aan tafel vertellen de chauffeurs Piet en Gerrit en Nanda van de administratie enthousiast wat er allemaal gebeurt.

Op de locatie aan de Dorpstraat – in het oude pand van de Dekamarkt – komen de senioren onder meer voor stoelhonkbal, klaverjassen, het aanschuifdiner, klaverjassen, zingen en het koffie-uurtje. Nanda Koopman regelt voor de gasten het vervoer. ‘Je hebt altijd vaste gasten. Wanneer nieuwe mensen zich aanmelden, dan regel je wat extra zodat de chauffeur maar ook de andere gasten hen een hartelijk welkom geven. We hebben twee activiteiten per week waarbij we op pad gaan. Afhankelijk van het seizoen zijn er buitenactiviteiten of gaan we naar een museum. Iedere keer zoeken we weer iets nieuws. En we hebben natuurlijk drie of vier keer per jaar een korte vakantie van een midweek naar een bestemming in Nederland. Ik bel de mensen om het vervoer met ze af te spreken. Dan merk je wel dat veel mensen eenzaam zijn. Vooral in de lange wintermaanden hebben mensen de neiging om het praatje zo lang mogelijk te rekken. Je merkt dan dat ze echt contact missen.

Door de activiteiten hebben de mensen een doel en zie je mensen opknappen. Ze gaan daarvoor wat vaker naar de kapper en trekken een nieuw jurkje aan. Dat is mooi om te zien en dat doet ook iets met ons.’

seniorenplezier, foto Sarah Vermoolen

Waarom slaat Seniorenplezier zo goed aan?

Chauffeur Gerrit aan ’t Goor: ‘Omdat we hiermee de sleur en eenzaamheid doorbreken. Hier doen ze contacten op. Zo zijn hier vriendschappen ontstaan waarbij mensen vervolgens bij elkaar langs gaan of zelfs samen op vakantie gaan. Er komen vooral veel vrouwen, maar er is hier zelfs een stelletje ontstaan. Je merkt hoe belangrijk het voor iemand is wanneer je ze na een leuke dag thuis afzet.

Ik hoor regelmatig: ‘Ik kan thuis tegen niemand vertellen hoe leuk het was.’

Die eenzaamheid willen we dus doorbreken. Aan ons – de chauffeurs die de mensen als vrijwilliger thuis ophalen en brengen – vertellen ze vaak veel, over hun kinderen en kleinkinderen. Soms hebben ze niemand meer. Ze kunnen bij ons hun ei kwijt, want een klankbord hebben ze vaak niet meer. Je bouwt zo echt een vertrouwensband op en dat is fijn. Wij zijn een vertrouwd gezicht en horen bij het dagje uit. In het busje zorgen we voor een gezellige sfeer. Het begint al bij het instappen, de chauffeurs zijn er om de mensen te vermaken. Er wordt veel gelachen.

De kracht van samen plezier hebben is enorm.

We kennen de mensen. Als iemand achteruitgaat dan vragen we of het wel goed gaat. De betrokkenheid van de vrijwilligers is enorm. We hebben ook een goede klik samen. Niemand valt buiten de boot. We hebben allemaal hetzelfde doel en dat is de mensen een leuke dag te bezorgen. Als zij dat hebben, dan geldt dat ook voor ons. Het is heel fijn als je na afloop al die lachende mensen afzet.’

seniorenplezier, foto Sarah Vermoolen
Op hun verjaardag krijgen de senioren een handgeschreven felicitatiekaartje van Bep

Hoe komen jullie aan de senioren?

Mariska van Houten: ‘In het verleden werd er veel geflyerd bij seniorenflats en aanleunwoningen. Dat doen we niet meer. Nu komen mensen via mond tot mondreclame. We hebben inmiddels 300 mensen in ons bestand uit de regio. We gaan vaak met een klein groepje van 15 tot 20 man op stap. De twee uitjes per week zitten snel vol. Omdat we niemand willen teleurstellen proberen we regelmatig te organiseren dat we een uitje kunnen herhalen. Dit is mogelijk door de grote inzet van vrijwilligers.’

Hoeveel kost een uitje?

‘Dat varieert van € 27,50 tot € 57,50. De mensen worden thuis opgehaald en krijgen koffie met gebak en een lunch. Soms huren we een gids in. De lunch is belangrijk, daar reserveren we wel een uur de tijd voor. Zo kunnen mensen met elkaar in gesprek, dat is zo leuk.

Afhankelijk van de financiële middelen zie je dat mensen slechts af en toe of vaker boeken. In vakantieperiodes komt het regelmatig voor dat een kind een uitje voor een ouder boekt zodat hij of zij er wel even uit is als de kinderen op vakantie zijn. In de zomer zijn we daarom ook geopend. Je ziet dat mensen dan een keertje extra komen koffiedrinken. Zo hebben ze toch een verzetje.’

Waarom zet je je in als vrijwilliger?

Chauffeur Piet Blom werkt als vrijwilliger bij Seniorenplezier, als taalcoach en bij andere organisaties. ‘Na je pensionering val je in een gat. Ik heb altijd een druk leven gehad, daarom zet ik me nu graag in als vrijwilliger. In het begin is het heel spannend voor mensen. Wanneer je ze dan weer terugbrengt, dan hoor je de praatjes. Dat is fantastisch.

Je moet wel sociaal betrokken zijn, dan werkt het.

seniorenplezier, foto Sarah Vermoolen
Bep Kottelink, Nanda Koopman, Piet Blom, Mariska van Houten, Alie ter Beek, Faith Oorthuizen en Gerrit Blom zetten zich graag in voor Seniorenplezier, foto Sarah Vermoolen

Als ze eenmaal mee zijn geweest, dan willen ze niet meer anders. We raden mensen aan om een keer te komen kijken. De eerste keer letten we goed op dat ze niet alleen komen te zitten. Bij binnenkomst horen ze ‘Wat fijn dat u er bent, heeft u een goede reis gehad?’ De dag erna worden ze na gebeld of iemand het naar zijn zin heeft gehad. Wanneer dit het geval was, dan is het fantastisch. Zo niet, dan zeggen we dat het wel goed is dat iemand het in ieder geval wel heeft geprobeerd.’

seniorenplezier, foto Sarah Vermoolen

Wat is het meest favoriete uitje?

‘Dat is de puzzeltocht’, vertelt Gerrit. ‘Het stelt niet zoveel voor, maar dit is het meest gevraagde uitje. We gaan dan met verschillende chauffeurs een rondje maken in Noord-Holland. Onderweg kom je langs allerlei plekken waar de mensen vragen over moeten beantwoorden. Dat is altijd zeer geslaagd.

Ik heb nog nooit gehoord dat iemand een uitstapje niets aan vond. De mensen zijn altijd enthousiast. Ze bloeien altijd op. Het draait om de persoonlijke aandacht en daar zetten we ons volop voor in.’

seniorenplezier, foto Sarah Vermoolen
Gerrit maakt er graag een feestje van

Meer weten?

seniorenplezier, foto Sarah Vermoolen

Bezoek dan de website en bekijk het programma voor komend seizoen. Regelmatig bellen eerst familieleden of relaties van een senior voor informatie. Daarna wordt de persoon in kwestie terug gebeld zodat ze een keertje kunnen komen kijken.

seniorenplezier, foto Sarah Vermoolen
Piet rijdt al 12,5 jaar een geestelijk en lichamelijk gehandicapte man. ‘Hij kan niet praten, maar zijn begeleider wist dat hij van auto’s hield. In het begin was het lastig omdat ik niet wist hoe ik het moest aanpakken en geen respons kreeg. Nu staat hij al op me te wachten en pakt mijn hand waarna we een uur gaan rondrijden. Wanneer we terug zijn legt hij zijn hoofd tegen mij aan. Het geeft voldoening om te zien hoe hij reageert. Ik ben ook taalcoach voor een Syrische man die in een rolstoel zit. En ik ga regelmatig langs bij iemand dakloos was en verslaafd is geweest.’