Jaap Andrea heeft een indrukwekkend verleden als vrijwilliger. Voor zijn inzet voor de maatschappij werd hij onderscheiden met een lintje van de Orde van Oranje-Nassau.
Hij zette zich onder meer in voor kerkenwerk, Noord Ierse kinderen, de diaconie, etc.
Op de vraag wat hem drijft, is zijn antwoord simpel en treffend: ‘Gedreven vanuit het geloof wil ik het praktisch christendom uitvoeren. De goedheid en liefde overwint alles.’
De Amandelbloesem
Zijn laatste initiatief waar hij zich al vele jaren met volle overgave op heeft gestort is het succesvolle project De Amandelbloesem. Al ging dat bepaald niet zonder slag of stoot.
‘Mijn ouders woonden in een aanleunwoning van verzorgingshuis De Amandelbloesem in Wormerveer.’ Landelijk was in 2013 besloten dat wonen en zorg losgekoppeld moesten worden. Marktmechanisme en buurtparticipatie waren de sleutelwoorden hoe de politiek de toekomst zag. ‘Voor Evean, de zorgverlener, betekende dit dat ze 10% moest bezuinigingen. Zij zagen als enige optie om drie huizen, waaronder Amandelboesem, te sluiten. Verzorgingshuizen werden verpleeghuizen en bestaande verzorgingshuizen hadden geen toekomst meer. De huiseigenaar ZVH verlengde de huurcontracten niet meer vanaf 2015 en wilde het complex verkopen. Tijdens een bijeenkomst werden bewoners en betrokkenen geïnformeerd over de plannen. Bij mensen die hier soms al twintig jaar woonden, kwam dit hard aan. Zo barstte een mevrouw van 92 in tranen uit omdat ze op haar leeftijd niet wilde verhuizen. Toen ik dit aanhoorde, stak ik mijn vinger op met de vraag of er ook ruimte was voor een particulier initiatief. Ik had er niet over nagedacht, het was een spontane actie. De Amandelbloesem kende ik goed. Het had een geweldige buurtfunctie, dat kon toch niet verloren gaan?
Hier hebben mensen aandacht voor elkaar en mocht je zijn wie je bent.
Of ik acht miljoen had?
Ik heb direct contact gezocht met de financiële man van de woningcoöperatie ZVH. Zijn eerste vraag was of ik acht miljoen had voor de koop van De Amandelbloesem. Die had ik nog even niet,’ lacht Jaap Andrea. ‘Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar mogelijkheden en kansen. Toenmalig wethouder Jeroen Olthof zag die ook, hij werd ook enthousiast.
Samen met Bert Snoek zijn we op zoek gegaan naar de mogelijkheden. Je kunt ons zien als de Petrus en de Paulus’, lacht hij. ‘Op zijn initiatief zijn we een vereniging begonnen. In goed overleg met ZVH hebben we contact gezocht met Zorgcirkel, nadat Evean zich had teruggetrokken. Zij moesten ook bezuinigen, maar kozen er voor om bij alle instellingen 10% te korten in plaats van huizen te sluiten.’ We hebben een jaar lang met het Sociaal wijkteam overlegd. De schok was groot toen we van de toenmalige CEO van Zorgcirkel te horen kregen dat hij het graag had willen doen, maar het niet mocht doen. Beleid was toen dat er alleen nog maar in mensen geïnvesteerd mocht worden en niet meer in stenen.’
Jaap Andrea schiet vol: ‘Dat was heel pijnlijk, want toen zaten we weer aan de grond. En daarna herpakten we onszelf.’
Op zoek naar mogelijkheden
‘We hebben een business case geschreven waarin we ook de participatie van jongeren opnamen. Het idee was om zelf de Amandelbloesem te kopen van ZVH. We hadden een goed plan hoe we dat voor elkaar zouden krijgen. Stichting Mies, die woonruimte zocht voor jongeren met afstand tot de arbeidsmarkt, werd enthousiast en twee vastgoedmensen. Dit plan legden we neer bij ZVH. Het is fijn als je in het artikel benoemt dat de financiële directeur de bijdrage van Bert Snoek in het business plan zeer helder vond en zonder waardeoordeel. Wat wij wilden was direct duidelijk. Het idee was om tien jaar te sparen zodat we de woontoren konden verbouwen, met de huuropbrengsten die later zouden volgen konden we investeren in het project.
Ons plan werd gedragen door de wethouders en vrienden van de Amandelbloesem. We werden geaccepteerd als koper door ZVH. De directeur vond ons plan geweldig. En toen belde hij of ik langs wilde komen. Er had zich een andere koper gemeld. Woningcoöperatie WormerWonen had ook een bod gedaan en zij konden in kortere tijd de noodzakelijke renovatie van de woontoren realiseren.
De kern van ons plan dat het een sociale onderneming moest worden, wilde directeur John van Nimwegen handhaven.
Hij had een achtergrond in de zorg en was een voorstander van het behouden van ouderenzorg in een nieuwe vorm. We hebben overlegd en waren heel blij met deze nieuwe koper. Want anders had dit nog wel wat kunnen betekenen voor mijn eigen pensioen.
In 2015 werd WormerWonen de nieuwe eigenaar. En in 2018 werd de gerenoveerde woontoren in gebruik genomen. Bert Snoek heeft dit helaas niet mogen meemaken want hij is na een kort ziekbed in 2017 overleden.
Binnenkort volgt deel twee waarin Jaap Andrea vertelt over De Amandelbloesem in Wormerveer.