Zondag 13 maart werd Internationale Vrouwendag gevierd bij wijkcentrum De Poelenburcht in Zaandam. Traditiegetrouw wordt dit georganiseerd door Mary Kuek en Vrouwenkr8.
De middag werd geopend met een speech van Parla de Hen-Rier. Zij was daarvoor uitgenodigd omdat ze bestuurslid is van de Surinaamse/Caribische klankbordgroep. ‘Ik wil iets leuks opzetten in de Zaanstreek voor ambitieuze kleurrijke mensen’.
Speech van Parla
Als eerste wil ik de dames van vrouwenkracht bedanken voor de uitnodiging om aanwezig te zijn. De dames hebben alles opgezet in zo een korte tijd vergeleken met voorgaande jaren door de corona pandemie en de versoepelingen die niet zo heel lang geleden zijn aangepast. Dus dank jullie wel.
Ik was afgelopen dinsdag aanwezig bij de vrouwendag viering van het gemeente archief van Zaanstad en mocht daar spreken over de multiculturele vrouwen in de Zaanstreek. Dus het is extra leuk om al deze prachtige multi-culturele dames hier bij elkaar te zien.
Ik ben gevraagd om het thema van dit jaar met jullie te bespreken: vrouw/man solidariteit.
Mijn naam is Parla. Ik ben 36 jaar jong. Ik ben een vrouw van Surinaamse afkomst, ik woon in Zaandam met mijn man, twee zonen en mijn dochter.
Eigenlijk is elke dag natuurlijk vrouwendag! En op de viering van internationale vrouwendag is het gebruikelijk dat mannen de vrouwen in hun leven bloemen en cadeaus geven. Ik wacht nog steeds op mijn bosje bloemen en cadeaus trouwens.
In deze tijd is het nog steeds nodig om 1 dag in het jaar, extra aandacht te vragen voor de rechten van alle vrouwen over de hele wereld en aan wat beter kan. De vooruitgang in Nederland is er MAAR zoals jullie weten, er is nog steeds werk aan de winkel.
Emancipatie is nooit klaar. Het is een doorlopend proces waar iedereen dagelijks van kan blijven leren. Het gaat over gelijke rechten, gelijke verantwoordelijkheden en vrijheden. Sommige thema’s van vroeger zijn nog steeds actueel. Ik noem een aantal voorbeelden, loon ongelijkheid, functie ongelijkheid, er zijn meer mannelijke CEO’s dan vrouwelijke CEO’s in Nederland maar ook grensoverschrijdend gedrag wat steeds meer wordt besproken door social media, kijk naar #metoo, timesup, er zijn ook tal van voorbeelden in de media wereld, en ook in de sportwereld.
Als we het over internationaal hebben, in bepaalde landen hebben vrouwen nog steeds weinig rechten over hun eigen lichaam. Stel je voor in deze tijd dat je niet naar school toe mag, alleen maar omdat je geboren bent als meisje.
Ja, zo zijn onze gedachten de afgelopen weken bij de vrouwen in Oekraïne en wat voor effect de oorlog op hen heeft. En ja, ondanks wat de media naar voren brengt zijn onze gedachten nog steeds bij de vele vrouwen in andere oorlogsgebieden.
We horen er allemaal bij en samen staan wij sterker in deze strijd naar gelijkheid, ongeacht kleur, cultuur, geaardheid of in welk lichaam je ook bent geboren. De kracht van verandering gaat dan ook hand in hand samen MET solidariteit.
Natuurlijk zijn wij vrouwen blij als wij, een cadeautje en een bloemetje krijgen van onze partners. Maar we hebben meer nodig dan dat.
Ik zie graag de steun van onze partners, van onze vaders, broers, neven en ook onze mannelijke collega’s. Wij hebben hen nodig die opstaan en zich hard maken voor emancipatie in de breedste zin van het woord. Hun mond open trekken wanneer er sprake is van loon ongelijkheid, functie ongelijkheid, maar ook bij grensoverschrijdend gedrag en aan de bel durven te trekken in situaties waar een vrouw bedreigd wordt, in werksfeer maar ook privé.
Ik heb jullie net al verteld dat ik zelf moeder ben van twee zonen en een dochter. De basis van dit alles, begint bij mij als moeder. Ik geef aan mijn kinderen mee dat er geen verschil is tussen een meisje en een jongen. Ik probeer het juiste voorbeeld te geven. Meisjes zijn even sterk, ze kunnen alles doen wat een jongen ook kan, soms zelfs beter…..
Het is ook aan mij als moeder om mijn zonen mee te geven dat ze nooit een meisje slaan, nu niet maar ook niet als ze groter zijn en dat ze weten dat nee ook nee betekent.
Ik zeg hier moeders maar dit is ook aan de vaders. Vaders en moeders moeten hier samen solidair in staan om te zorgen dat de volgende generatie een betere toekomst tegemoet gaat.
Ik geloof er in dat wij, vrouwen, een mooie toekomst kunnen opbouwen samen met onze partners, vaders, broers, neven en onze mannelijke collega’s.
Voor onszelf, voor onze dochters en kleindochters en voor onze zonen en kleinzonen. We komen van ver maar we zijn er nog niet.
Laten we er vandaag een mooie en gezellige dag van maken en vieren dat wij vrouwen krachtig, prachtig en sterk zijn.’
