Er gebeurt altijd wel iets wanneer Piet Vet lesgeeft op de sportschool Unique of een praatje maakt. Op blote voeten en met een grote glimlach weet hij veel mensen te raken. ‘Ik ben overal mezelf. Het is allemaal niet zo moeilijk, als we een beetje begrip voor elkaar hebben.’
Wat doe je waar mensen vrolijk van worden?
Het is een bewuste keuze om iets toe te voegen aan de lessen. Ik ben heel gevoelig en gevat. Tijdens een groepsles gebeurt er altijd wel iets waar ik op inspeel. Zo krijg je een bepaalde sfeer. Sommige mensen die hier komen zijn eenzaam of wat ouder. Het is fijn dat ze naast het sporten ook plezier beleven. Veel mensen komen daar ook voor. De groep is heel belangrijk. Als er iemand een tijdje niet is geweest, dan begint iemand erover.
Het is geen sociale controle, maar dan gaan we toch wel even contact zoeken.
Waar hebben mensen behoefte aan?
Er wordt vaak veel gezegd, maar mensen horen het niet altijd. Als je goed luistert, dan voel je waar iemand behoefte aan heeft. Dat kan een schouderklopje zijn, of een lach, of iemand wil zijn boosheid kwijt.
Onze oudste sporter is 89 en hij komt twee keer per week. Hij komt verder bijna nergens meer. Daarom heb ik hem mee genomen naar het winkelcentrum om een visje te eten. Op een gegeven moment was ik hem kwijt. Toen was hij een bloemetje aan het kopen voor mijn vrouw Inez.’
Daar word je toch gelukkig van?
Hoe kijk jij naar mensen?
Ik kan heel slecht tegen dierenleed en wanneer kinderen iets aangedaan wordt, zoals bijvoorbeeld pesten. Daar word ik heel verdrietig van. Als kinderen heel hard tegen elkaar doen, dan maak ik me zorgen om de toekomst. We hebben lesgegeven aan kinderen met overgewicht. Je hoeft niet ongelukkig te zijn als je dik bent als kind, maar de omgeving praat je dat wel aan. Al snel kwam ik erachter dat niet het kind maar de ouder het probleem is, omdat zij het verkeerde voorbeeld geven. Als je als kind continu hoort dat je niet goed bent, dan ga je je ernaar gedragen. We hadden een kind in de les dat steeds de boel verziekte, tot ik erachter kwam dat hij schreeuwde om aandacht.’
Daarna gaf ik hem een andere rol, waardoor er een band ontstond.’
Richten jullie je ook op speciale doelgroepen?
We hadden ook een programma voor re-integratie, na een detentieverleden of burn-out. We wisten de achtergrond van mensen niet. We gaven ze een training in spelvorm met de vraag wat ze graag wilden. Zo konden ze een uurtje ontspannen. Af en toe hoorden je dingen over hun leven en dan realiseer je je dat mensen soms in situaties belanden die ze niet hadden gewild.
Je wilt dan dat iedereen weer de kans krijgt om terug te keren in de maatschappij, sommige mensen redden het.
In iedereen zit wat goeds, dat moet je eruit zien te krijgen.
Je bent laatst in Polen geweest?
‘Ik vind veel mensen mooi, omdat ze zijn wie ze zijn. Het maakt niet uit wat ze doen of waar ze vandaan komen. Vaak realiseer ik me wat er toch een mooie mensen zijn en dat niemand hetzelfde is. Laatst volgde ik een workshop van Wim Hoff in het buitenland met zestig verschillende mensen van diverse nationaliteiten. Bij aanvang werd er afgesproken dat iedereen Engels zou praten. Je kreeg een nummer waarmee je steeds met wisselende tafelgenoten ging eten. Door dezelfde taal te spreken en open te staan voor nieuwe mensen ontstond er na een week een grote familie. We waren daarom allemaal even hetzelfde, of we nu boswachter, sportleraar of onderzoeker naar stamcellen waren. We wilden allemaal even hetzelfde en zorgden voor elkaar.’
Het zou mooi zijn als we altijd zo leuk met elkaar konden leven.
https://www.dezaanseverhalen.nl/reizend-geluk-start-koog-aan-zaan/