Ik ben heel ambitieus en wil altijd de beste zijn. Een spelletje speel ik nooit voor de gezelligheid. Als ik iets doe, dan wil ik het maximale bereiken.
Jeroen Olthof is geboren op het Hanenpad 70 in Zaandam Zuid, in hetzelfde huis waar zijn vader is geboren. Zijn opa van vaderskant kwam uit Noord-Oost Groningen in de jaren dertig naar tuindorp Oostzaan om te werken in de scheepsbouw.
‘Mijn vader werkte in de losse ploeg (Kappie) in de havens van Amsterdam. Om de schepen te lossen liepen de mannen met balen van 80 kilo aan cacao of koffie op hun hoofd. Op zijn 47e werd mijn vader afgekeurd vanwege versleten nekwervels. Mijn moeder maakte in de avonduren het kantoor schoon van het toenmalige Albert Heijnkantoor, de toren aan het Ankersmidplein in Zaandam. ’s Middags zat ze thuis met thee klaar als mijn zusje en ik uit school kwamen. Ik groeide op in een wijk waar 50 meter vanaf mijn slaapkamerraam aan de andere kant van de sloot de Maggifabriek stond van Exter.
Trots op mijn afkomst
‘Ik ben heel beschermd grootgebracht in een sociale leuke buurt. De buren werden toen nog Tante en Oom genoemd. Iedereen stond voor elkaar klaar. Op het stoepje praatte je met elkaar met een bak koffie of een biertje. Bij mijn geboorte werd ik lid gemaakt van voetbalclub De Zilvermeeuwen. Daar heb ik altijd gevoetbald en ik ben nog altijd actief in het bestuur (tegenwoordig FC Zaandam). Met vrienden bouwden we hutten of vlotten of we waren aan het voetballen. Met ijs gingen we altijd schaatsen. Ik ging naar de Herman Gorterschool in de buurt. Het was een onbekommerd leven.
Deze liefdevolle omgeving heeft me gemaakt wie ik ben.
Ik ben trots op mijn afkomst. We hadden het niet rijk, maar we hadden niets te klagen.’
Klasgenoot van heel veel Zaankanters
‘Mijn ouders hebben mij zeer gestimuleerd om te gaan studeren, zodat ik niet in de havens hoefde te werken. Ik was de eerste in de familie die ging studeren. Een goede leerling was ik niet.
Zo vertel ik graag gekscherend dat ik bij heel veel kinderen in de klas heb gezeten.
Ik kom ze nog vaak tegen in Zaandam. In de eerste klas op de havo bij het Zaanlands Lyceum bleef ik zitten. Toen ik in de derde weer dreigde te blijven zitten, ben ik naar de mavo gedaan. Daarna heb ik alsnog de havo afgemaakt.’
Afzetten tegen Gooise studenten
‘Ik volgde Commerciële Economie bij de toenmalige HES aan het Raamplein in Amsterdam. Het eerste jaar moest ik overdoen. Daarna koos ik voor het tweede jaar Bank en verzekeringen, dat was een nieuwe richting. Ik was totaal niet met politiek bezig, wel om een goede opleiding te krijgen zodat je een goede baan kon krijgen en geld kon verdienen.
Bij de HES kwamen veel mensen uit het Gooi en Amstelveen. Ik weet nog goed dat ik altijd zei dat ik naar school ging, zij studeerden. Zij konden heel denigrerend praten over een vuilnisman. Dat raakte me.
Je moet juist respect hebben voor de mensen die het vuilnis ophalen, als zij er niet zouden zijn dan zou het een kolerebende worden.
Je moet nooit je afkomst verloochenen. Ik ben er trots op dat ik van het Hanenpad kom en daar profiteer ik nog elke dag van.’
Het mannetje achter de bar
‘Vanaf mijn veertiende werkte ik als postbode en van mijn zestiende tot mijn 22e stond ik achter de bar in de kroeg De Prinsenhof op de Zuiddijk. Als je in zo’n bekende zaak mocht werken als jong jochie, dan was je wel het mannetje. In de vakanties werkte ik in de haven. Ik heb zoveel gezien in de horeca en in de haven zoveel bijzondere mensen mogen ontmoeten. Dat bepaalt hoe je in het leven staat.
Daardoor weet je hoe belangrijk sociale zekerheid is voor mensen. En dat het in het ziekenhuis niet uit moet maken of je rijk of arm bent, dat iedereen goede zorg nodig heeft. Hetzelfde geldt voor goed onderwijs.’
Mijn belangrijkste drijfveer is dat ik van huis uit heb meegekregen hoe belangrijk solidariteit is en dat je het met elkaar moet doen.’
Evelien
‘Met Evelien ben ik gaan samenwonen toen ik nog op school zat. Zij is ook een echte Zaanse, haar vader heeft altijd bij Verkade gewerkt. Dat is heel erg leuk. Zij werkte toen bij KLM in de kledingverstrekking. Op de D. Doniastraat kocht ik een huis. Dat kon omdat mijn vader borg stond. Evelien en ik trouwden en later verhuisden we naar het Burgemeester ter Laanplantsoen. Ik heb altijd rond het Hanenpad gewoond, ik voel me prettig in deze arbeidersbuurt. Met Evelien heb ik een zoon en drie jaar later een tweeling gekregen, een jongen en meisje. Het zijn totaal verschillende kinderen. Opvoeding is belangrijk, maar ik geloof ook dat kinderen een blauwdruk meekrijgen wie ze zijn. Want hun karakters zijn zo totaal anders.’
De wereld na het HBO
‘Na de opleiding was het moeilijk om een baan te vinden. Ik dacht dat de hele wereld op je zat te wachten wanneer je het HBO had afgerond. Mijn eerste baan was bij een verzekeringsmaatschappij. Ik werd ingewerkt door Sandra, zij had de mavo gedaan. Toen bleek dat ik nog helemaal niets wist. In de praktijk ga je het pas leren, daar heb ik stappen gezet. Het was de periode dat mensen die spaarrekeningen dachten te openen woekerpolissen bleken af te sluiten. Dat voelde niet goed, dat was heel triest. Ik ben toen iets heel anders gaan doen. Dingen overkomen mij altijd. Zo volgde ik een cursus. Daar was ik geen opvallende leerling maar de docent vroeg of ik belangstelling had om te komen werken bij een grote makelaar in assurantiën. Ik zat nog in mijn proefperiode toen er bij een reorganisatie een functie vrijkwam voor teamleider. Toen ze niemand konden vinden, mocht ik het proberen. Ik was toen 25.
Zeven jaar later was ik directeur van de adviesgroep Bouw. Ik heb een hekel aan mensen die op basis van macht een positie innemen en daardoor dingen eisen. Ik geloof veel meer in gezag, op basis van persoonlijkheid krijg je dingen voor elkaar.’
Je doet het altijd samen, met elkaar als team wil je maximaal resultaat boeken.
Serie Jeroen Olthof
- De jongen van het Hanenpad
- Onze jongen van het Hanenpad in het College
- Politiek en de werkelijkheid
- Jonge vent van wijkoverleg zit nu naast Commisaris van de Koning