Een nieuw jaar. Wat zal het brengen?
Nog zeven Monet in Street Art-muren? Klinkende klokken in het torentje van het oude stadhuis op de Burcht?
Toen Sarah Vermoolen mij vroeg om voor tien jaar De Zaanse Verhalen een eigen bijdrage te schrijven voor de serie Zaanse Gast, zei ik meteen ja. Alleen: waarover?
Tekst en fotografie: Simone Ronchetti
Import Zaankanter
Waarom ik doe wat ik doe
Dit is een persoonlijk verhaal, dus ik stel mezelf ook maar meteen een vraag: waarom doe ik wat ik doe? Het eerlijke antwoord is dat ik het niet precies weet. Ik had nooit verwacht dat ik vrijwilligerswerk om de wereld een beetje mooier te maken zo leuk zou vinden, of dat ik dit kon. Pas de afgelopen tien jaar durf ik mezelf een positivo en optimist te noemen, misschien zelfs een idealist.
De wereld is onmogelijk. Te veel hogere machten verpesten haar, naar mijn mening. Dus doe ik het liever lokaal. Ergens in geloven en het met anderen waarmaken. Geduld hebben en kleine verbeteringen koesteren.
Niet denken dat iets geen zin heeft.
Als we dat tien jaar geleden bijvoorbeeld hadden gedacht bij de leegstaande Aldimarkt in de Beethovenstraat dan hadden we nog steeds tegen vieze lelijke ramen aangekeken. Vijf lokale fotografen, Inmeba en gemeente Zaanstad werkten samen. Er zijn nog steeds voorbijgangers die naar de foto met voordeuren kijken. Meest recente “project” is de Burchtkiosk. Een buurtplek bij het Burchtplantsoen. Het plantsoen dat de afgelopen jaren getransformeerd is tot een plek om te verblijven.
Samen aan tafel
Hiermee kom ik op mijn onderwerp. Samen! Lang geleden was er de eerste Platform aan de Zaan in Café Fabriek. Ik zat aan een tafel met voor mij onbekende bewoners en ondernemers. Wat durfde te zeggen over de Zuiddijk werd door hen bevestigd. Ok, laat ik het niet bij lullen laten maar ook gaan poetsen. Zo ontstond werkgroep Tussen Zuiddijk en Zaan. Een enthousiaste groep bewoners die met een paar ondernemers die aandacht wilde voor mooie Zuiddijk en omgeving. Zaanstad was te lang volledig gefocust op Inverdan.
Van lullen naar poetsen
In juni 2014 deden we mee aan een Placemaking Game met Placemaking goeroe Fred Kent. Dit was een geweldige dag. Zoals vaak bij dit soort bijeenkomsten verlieten we de zaal met veel energie. Deze energie hielden we vast. We organiseerden markten, regelden bloembakken en bankjes, een schaakbord en een jeu-de-boulesbaan. Het geld vonden we zelf, de gemeente zorgde voor de aanleg.
Dankzij de inzet van Pablo Kuipers zijn er, tijdens Placemaking genoemde, zichtlijnen. Je ziet de Zaan en de Zuiddijk weer.
De buurt in gebruik
Toen kwam corona. Het Burchtplantsoen werd gebruikt zoals het al die tijd bedoeld was. Mensen kwamen er hun verjaardag vieren of genoten van een partijtje boulen of gewoon van zitten in de buitenlucht zonder het lawaai van vliegtuigen en knetterende brommers. Toen maar ook nu wordt de extra grote picknicktafel gebruikt. Verankerd dat wel want de vorige picknicktafel is gestolen. Deed mij goed om de reacties te horen. Hele buurt sprak er schande van dat de picknicktafel was gejat. Geweldig dat een sponsor met mij naar Hornbach ging voor een nieuwe, langere.
Beton, kinderen en geduld
Vooruitkijken
Voor 2026 staan er weer plannen: we zoeken muren voor zeven nieuwe Monet in Street Art, liefst in de Russische Buurt en Oud-West. Zaandam-Zuid heeft al zeven van de 25 schilderijen, die Claude Monet hier in 1871 schilderde. En klinkende klokken op de Burcht. Hoe mooi zou het zijn als bij de intocht van Sinterklaas liedjes uit het torentje klinken? Het carillon wordt niet gebruikt zoals het ooit door architect W.A. Scholten is bedacht, de sinterklaasliedjes komen nu uit een verouderde computer. Met Stichting Carillon Zaanstad hopen we dat mogelijk te maken. De optimist in mij gelooft daarin.
We doen het samen
Wat is mijn onderwerp in dit persoonlijke verhaal?
Mijn buurt en iedereen die op een of andere manier meehelpt om de leefbaarheid in de wijk te verbeteren. Er zijn veel mensen die dit doen en vergeet de welwillende afdelingen en medewerkers binnen de gemeente niet. Ik doe het op mijn manier in de openbare ruimte. We doen het samen!
Lees eerdere Zaanse Verhalen waar Simone Ronchetti zich voor inzet.