‘Inmiddels is ze al een paar keer bij ons geweest: Mira. Een vrolijk, gevoelig en slim meisje van negen, net als mijn dochter Danique. Vanaf het eerste moment dat ze elkaar zagen, klikte het. “Wij zijn beste vriendinnen én tweeling,” zeggen ze vol overtuiging. Alsof ze elkaar al jaren kennen. En dat is misschien wel het mooiste: hoe kinderen zonder oordeel, zonder twijfel, verbinding maken.’
Coördinator Danielle de Heer zet zich vol passie in voor Buurtgezinnen.
Vanwege 10 jaar De Zaanse Verhalen beschrijft Danielle haar eigen verhaal en dat van een steungezin voor de serie Zaanse Gast.
Tekst: Danielle De Heer
Foto’s: Danielle De Heer en Paulien van Dolen
Hulp durven vragen
“Mama, wat gaan we doen vandaag?” vroeg Danique laatst bij het ontbijt. “We gaan zo Mira ophalen,” zei ik. “JAAAAA!” klonk het meteen enthousiast. Mellany, mijn jongste van vijf, kwam erbij gerend: “JAAA Mira!” Die oprechte blijdschap zegt eigenlijk alles.
Mira komt sinds 1 jaar bij ons. Haar moeder staat alleen voor de zorg van twee kinderen en deed een oproep via Buurtgezinnen. Wat ik zo bewonder aan haar, is dat ze die stap durfde te zetten. Het vraagt moed om hulp te vragen – zeker als het om je kinderen gaat. En ik snap haar helemaal.
Want ook al heb ik fijne mensen om me heen, toch vind ik het ouderschap soms gewoon best zwaar. Laat staan als je het in je eentje moet doen.
Door Mira een fijne dag te geven, geef ik haar moeder wat lucht – tijd en ruimte om even te focussen op haar zoontje, die wat extra aandacht nodig heeft. Maar eerlijk? Mira helpt ons net zo goed. Danique is een meisje dat dingen spannend kan vinden. Nieuwe situaties, onbekende plekken – ze heeft altijd even tijd nodig. Maar zodra Mira erbij is, zie ik haar groeien. Samen durven ze alles.
En ook in huis merk ik het verschil. Waar mijn dochters onderling weleens botsen, is het met Mira erbij één groot feest. Ze verzinnen spelletjes, bouwen hutten, doen toneelstukjes en hebben de grootste lol. Het is zó fijn om drie kinderen te zien die elkaar zó goed aanvoelen.
Wat ik ook bijzonder vind, is hoe vanzelfsprekend het voelt. Alsof Mira er gewoon bij hoort. Ze heeft haar eigen plek in huis, haar eigen ritme bij ons – en dat is precies wat ik hoopte toen ik me aanmeldde: dat het niet geforceerd zou zijn, maar oprecht en warm.
Ik hoop dat Mira nog heel lang bij ons blijft komen. En stiekem hoop ik dat de meiden later samen op het voortgezet onderwijs terechtkomen. Want dit soort vriendschappen zijn zeldzaam. Wat begon als een initiatief om een ander te helpen, is uitgegroeid tot iets wat ons allemaal verrijkt.
Simpel, maar van onschatbare waarde
Coördinator Danielle de Heer deelt ook graag het verhaal van een steungezin:
‘Ik meldde me aan als steungezin omdat ik aandacht wilde geven wilde geven aan een kind – en daarmee ook voor een ouder die het soms even zwaar heeft.
Inmiddels is ze al een paar keer bij me geweest, dat dappere meisje van vier. Stoer, energiek, dol op dieren en altijd klaar voor een avontuur. De eerste keer was even aftasten, maar nu stuitert ze bijna van enthousiasme als ik haar kom ophalen. Haar moeder zwaait ons uit vanaf het balkon – zichtbaar opgelucht, maar ook dankbaar.
Onze uitstapjes zijn simpel, maar voor haar van onschatbare waarde.
Naar de Geitenboerderij, het Zeeaquarium, en laatst nog het Avonturenspeelpark Twiske. We hadden afgesproken dat ze oude kleren aan zou doen – en dat bleek geen overbodige luxe. We ploeterden door modder, gierden het uit op een wiebelbrug en doken samen kruipbuizen in alsof we zelf kinderen waren.
Thuis warmden we op met een tosti en warme chocolademelk. Ik had wat speelgoed voor haar klaargelegd van de kringloop, en een eigen hoekje gemaakt met een klein tafeltje, speciaal voor haar. We puzzelden, lazen boekjes, en ze kroop dicht tegen me aan – alsof het altijd al zo was geweest.
Later bakten we cupcakes voor haar moeder. Met roze glazuur en véél hagelslag. Toen ik haar terugbracht, rende ze met een tekening in de ene hand en de cupcakes in de andere op haar moeder af. Trots, blij, vol verhalen.
Dit is waarom ik het doe. Omdat het klein lijkt, maar groots voelt. Omdat ik weet dat zo’n dag niet alleen haar blij maakt, maar ook haar moeder even lucht geeft – en mijzelf herinnerd aan wat er echt toe doet.’
Buurtgezinnen
Eerdere Zaanse Verhalen over Buurtgezinnen:
Buurtgezinnen, even op adem komen
We maken samen mooie herinneringen
Wil je meer weten over buurtgezinnen kijk eens op www.buurtgezinnen.nl