‘Toen ik hoorde over Saar aan Huis, toen viel alles op z’n plek. In de paskamer van ANS Mode had ik zoveel mooie maar ook schrijnende verhalen gehoord. Over mensen die hulp nodig hadden. Daar kon ik toen niets mee, maar ik zag wel dat ze een probleem hadden. Met Saar aan Huis kan ik er wel wat mee en kan ik ze echt helpen.’
Eerder werkte Colette Hesse bij het familiebedrijf ANS Mode in Zaandam. ‘Ik vind kleding superleuk, net zoals alle vrouwen, maar ik miste betrokkenheid bij de samenleving.’
Sinds 1 juli 2019 werkt Colette voor Saar aan Huis, een particuliere organisatie voor ondersteunende en aanvullende mantelzorg.
Waarom de overstap van kleding naar mantelzorg?
‘Saar aan Huis is een mooie organisatie die bij kan springen voor mantelzorgers. Zonder enige kennis van het sociaal domein ben ik toch ingestapt. Het is een compleet andere wereld als je uit de commerciële industrie komt. Zoals de eindeloze regelgeving. Niemand weet waar je moet zijn. Er zijn honderd loketten voor één vraag terwijl het juist andersom moet zijn. De ambtelijke molen werkt heel traag terwijl mensen nu hulp nodig hebben.
Nu heb ik te maken met mens tot mens in plaats van bedrijf tot bedrijf. Achter elke deur gaat een verhaal schuil. Wat ik in het verleden in de paskamer hoorde, kan ik nu omzetten in acties. Dat is een groot verschil. Als ik binnenkom dan zien mensen mij soms als redder in nood. Vaak zijn we dat, maar niet altijd. Het is mooi als je wel kunt helpen.’
Wat doet een Saar aan Huis?
‘Soms is er geen familie die dichtbij woont of mensen werken veel, dan is het fijn als er een Saar taken kan overnemen. We bieden vooral praktische hand- en spandiensten, gaan wandelen, gaan mee op doktersbezoek, een spelletje doen of helpen met de was, koken of boodschappen. Of we zorgen voor het avondeten om de mantelzorger te ontlasten.
Het is aanvullend op de thuiszorg. Wij hebben de tijd voor mensen. Belangrijk is dat altijd dezelfde Saar komt, dat is een bekend gezicht, en op het afgesproken tijdstip. Een Saar verricht geen medische taken.’
Hoe kom jij aan de Saars?
‘Dat is niet zo moeilijk. Er zijn veel vrouwen van 45 of ouder, overigens ook mannen, die naast hun gezin iets goed willen doen voor de maatschappij. Zij streven geen carrière na en hebben vaak zelf ervaring als mantelzorger, soms komen ze uit de thuiszorg. Ze kunnen hiermee ook nog verdienen.
Levenservaring is het belangrijkste, dat je snapt wat een mantelzorger en cliënt nodig heeft. Je maakt onderdeel uit van iemands leven, dat kan voor een paar uur of verschillende dagen per week zijn. Je gaat waarde toevoegen voor de cliënt zodat de mantelzorger met een gerust hart weg kan. De menselijke factor is het belangrijkste.
Zelf doe ik alle intakes en kijk wat nodig is. Wanneer ik de hulpvraag in kaart heb gebracht dan zoek ik een Saar die daarbij past. Vaak gaat het goed. We hebben ook wel eens gehad dat het niet liep, dat kan gebeuren. Dan gaan we verder zoeken. Het blijft mensenwerk en het komt altijd goed.’
Hoe komen mensen terecht bij Saar aan huis?
‘Via thuiszorg komen er aanvragen en via de sociale wijkteams, ook komen er aanvragen van particulieren. Het begint aardig te lopen. Via een aanvullend pakket van de ziektenkostenverzekering of het PGB kan het soms vergoed worden. Dat kan een mantelzorgmakelaar uitzoeken.’
Wat betekent de coronacrisis voor jullie werk?
‘Het is een spannende tijd, dat geldt voor iedereen. De actualiteit wisselt per dag!
Bij verpleeghuizen is het niet meer mogelijk om ons werk te doen en de cliënten te bezoeken. Veel dagbesteding is gestopt.
De zorg voor onze cliënten gaat door in een aangepaste vorm.
Sommige cliënten stoppen even met de zorg, want ze vinden het te spannend vanwege het eventuele besmettingsgevaar. Een paar Saars zijn zelf in quarantaine gegaan omdat ze thuis een partner hebben in een risicogroep. Saars die verkouden zijn of koorts hebben werken uiteraard niet. Daarin hanteren we strikt de richtlijnen van de RIVM.
Uiteraard wordt ook de 1,5 meter afstand gehouden. Dat is niet altijd eenvoudig, maar wel noodzakelijk. We werken immers met een kwetsbare doelgroep.
Op afstand kunnen Saars wel blijven begeleiden. Wandelen buiten gaat prima, maar ze gaan natuurlijk nu niet samen met de cliënt boodschappen doen.
Eenzaamheid is een speerpunt. Iedereen heeft er de mond vol van. De verborgen eenzaamheid is extra triest in deze crisis. Wat als deze mensen ziek worden? En hoe kunnen zij hun verhaal kwijt? Het feit dat de luisterlijnen overbelast zijn geeft aan dat er grote behoefte is om het verhaal te doen.
Het is mooi dat er veel initiatieven zijn, zoals het videobellen vanuit verpleeghuizen. En dat kinderen tekeningen maken voor mensen in verpleeghuizen. Ik hoop dat als de crisis voorbij is dit blijft. Want ook na de crisis zijn er nog veel mensen eenzaam. Hopelijk zijn er dan ook nog veel mensen om elkaar te helpen.’
Meer weten? Bezoek dan de website van Saar aan huis.
Gerelateerde Zaanse verhalen
Eve van Dijk vertelt over Kappa helpt mantelzorgers
Micky startte jaren geleden de stichting MOE om mantelzorgers te ondersteunen
Micky en Eve vertellen samen hun verhaal over hoe zij mantelzorgers ondersteunen, lees meer