Als haar honden op het veldje renden, wilde Chantal Aldendorff kunnen zitten. Dus timmerde haar vriend Sander Kramer een bankje. De zithoek van pallethout is inmiddels een geliefde ontmoetingsplek van bewoners uit de Wormerveerse Schrijversbuurt. ‘Voor die tijd zeiden mijn buurvrouw en ik elkaar af en toe gedag. Nu komen we bij elkaar over de vloer.’
Uitgelaten rennen hun twee honden over het stukje land op de kruising van de fietspaden aan De Overloop, Ned Benedictweg en Herman Gorterstraat in Wormerveer. Tot een paar jaar terug graasden hier geiten. Toen hun eigenaar overleed, kregen de dieren een plek op een kinderboerderij en bleek het grasland de ideale hondenuitlaatplaats.
Fijn om te zitten
‘Vanwege mijn reuma vond ik het fijn om te kunnen zitten als ik met de honden buiten was,’ vertelt buurtbewoonster Chantal Aldendorff. Tegen haar vriend Sander Kramer zei ze: ‘Eigenlijk moet ik een bankje hebben.’ Ook andere bewoners uit de Schrijversbuurt streken neer en er kwam nog een bank. Inmiddels staan er ook een tafel, houten tuinstoel en een prullenbak. Sander: ‘Want als we het met elkaar netjes houden, wat is er dan op tegen dat we hier komen?’
Veel flatbewoners hebben het over ‘onze tuin’
‘De zithoek heeft mensen uit de buurt nader tot elkaar gebracht,’ vertelt Chantal. ‘Veel flatbewoners hebben het over ‘onze tuin’. Ze ontmoeten elkaar, maken een praatje. Voor die tijd zeiden mijn buurvrouw en ik elkaar af en toe gedag. Nu komen we bij elkaar over de vloer. Ook leren we hier mensen van buiten de buurt kennen. Een vrouw die we het wandelvrouwtje noemen loopt hier vaak langs. Van honden houdt ze niet, wel van een praatje.’
Buurtbarbecue en meer ideeën
Hoezeer de buurt de zithoek waardeert, bleek in de zomer toen omwonenden er van de ene op de andere dag een buurtbarbecue organiseerden. Sander heeft nog wel meer ideeën. ‘Voor kinderen zou je hier mooie dingen kunnen doen, ze hutten laten bouwen bijvoorbeeld.’
De gemeente vindt het een mooi initiatief, schatten ze. ‘In het begin was ik bang dat het hoekje van de ene op de andere dag weg zou zijn,’ zegt Chantal. ‘Maar de gemeente laat steeds keurig om de bankjes heen maaien.’
Dat hangjeugd soms wel erg veel rommel achterlaat, is wel vervelend. ‘De manier waarop je jongeren vraagt hun troep op te ruimen, maakt wel verschil,’ heeft Sander inmiddels ervaren. ‘De ene keer werkt het beter, dan de andere keer. Wegjagen doen we ze niet. Deze plek is van iedereen.’