Wie op woensdagochtend het therapiebad van Zaangolf in Koog aan de Zaan binnenkomt (is wel besloten), ziet een groep mensen die met zichtbaar plezier samen aerobicsoefeningen doen. Ze leven met kanker, of zijn naaste van iemand die dat doet. Wat ze delen, is de band die ontstond bij Anna’s Huis in Zaandam (inloophuis voor mensen die leven met kanker) en het zwemmen dat ze elke week samendoen.
Het warme water, de veilige sfeer en de gesprekken zijn voor iedereen belangrijk.
In deze groep hoef je niets uit te leggen. ‘Je begrijpt elkaar,’ zegt Lisa. ‘De ziekte is nooit klaar. Al hebben we het er niet veel over, als er wél iets is, dan kun je het met elkaar bespreken.’
Door te zwemmen kom je uit een dal
Antoon kreeg vijf jaar geleden de diagnose longkanker. ‘Ik zou nog drie maanden leven,’ zegt hij rustig. ‘Immuuntherapie heeft mijn leven verlengd.’ Bij Anna’s Huis vond hij lotgenoten en de zwemgroep.
‘Die woensdagen zijn zeer belangrijk. Als je ziek bent, kom je in een dal. Door te zwemmen, en door de gezelligheid, kom je er weer uit. We maken grapjes, we praten een beetje, we luisteren naar elkaar. Je hoeft niet alles te vertellen, maar je begrijpt elkaar.’
De mensen hebben verschillende vormen van kanker. Soms kunnen ze informatie uitwisselen over ervaringen met therapieën. Ze zwemmen met twee of drie mannen en een grote groep vrouwen. Meer mannen zijn zeer welkom, vertellen de dames.
Het zwembad sponsort Anna’s Huis door de entree gratis te maken. ‘Wij betalen onze kaartjes bij Anna’s Huis, zodat zij dat geld weer kunnen gebruiken voor activiteiten. Het is heel mooi dat Sportbedrijf Zaanstad en de gemeente Zaanstad dit zo steunt.’
Warm water én een warm welkom
Sandra komt sinds drie jaar. “Als je bij Anna’s Huis een kaartje voor het zwembad haalt, vragen ze altijd hoe het gaat en of je nog ergens hulp bij nodig hebt. Ze bieden veel: yoga, schilderen, massages, gezichtsreiniging en gesprekken. Je komt er altijd iemand tegen die je begrijpt.”
Het warme therapiebad is voor veel deelnemers een verademing. ‘Je doet wat je kan,’ zegt ze. ‘En als iets niet lukt, is dat helemaal prima.’
Marjolein gaat mee om haar zus te steunen. ‘Maar het warme water doet ook goed voor mijn eigen lijf. Ik heb artrose en ben aan mijn hart geopereerd.’
Het gaat om water-aerobics waarbij alle spiergroepen aan bod komen. Daarna of ervoor drinkt de groep samen koffie.
‘De gesprekken zijn waardevol, we hebben het ook veel over leuke dingen.’ zegt Sandra.
Antoon knikt: ‘We gaan ook eens per jaar uit eten. En via de app maken we grapjes.
Zo hebben we veel contact met elkaar. Ook halen mensen elkaar op als dat nodig is. We zijn er voor elkaar.’
We ondersteunen elkaar
Carmen ldacht eerst dat iedereen in de groep fanatiek was. ‘Dat viel enorm mee,’ lacht ze. ‘Iedereen doet het op zijn eigen tempo. Het belangrijkste is dat we elkaar steunen.’
Soms is iemand te ziek om nog te komen. Toch blijft het contact via de app. ‘We blijven elkaar ondersteunen,’ zegt ze. ‘We hadden een meneer die tot het einde bleef komen. Op zijn begrafenis vertelden zijn kinderen hoe belangrijk het zwemmen voor hem was. Zijn vrouw kwam daarna nog wel eens langs om koffie te drinken.’
Ook mensen met een migratieachtergrond weten de weg naar Anna’s Huis steeds beter te vinden. ‘We hebben tegenwoordig een Turkse meneer in de groep,’ zegt Antoon. ‘Het is heel goed dat er nu ook een spreekuur voor anderstaligen is bij Anna’s Huis. Zo organiseren de vrijwilligers ook van alles voor mensen met een Turkse of Marokkaanse achtergrond. Dat is heel waardevol.’
Het is nooit helemaal voorbij
Lisa merkt dat de beweging haar lichaam goed doet, maar vooral dat ze hier begrepen wordt. ‘Voor buitenstaanders is kanker vaak iets van ‘vroeger’. Ze denken dat het wel klaar is. Maar je controles, je angst bij een nieuw pijntje, dat stopt nooit helemaal. Hier hoef je dat niet uit te leggen.’
En juist omdat iedereen het begrijpt, hoeft het niet altijd over ziekte te gaan. ‘We hebben het vooral veel over gezellige dingen.’
Charlotte wilde eerst helemaal niets weten van “al dat gedoe over kanker”.
‘Maar ik ben tóch naar Anna’s Huis gestapt. Eerst voor yoga, omdat ik dat vroeger ook had gedaan. Ik moest wel een drempeltje over. Toen dacht ik: zwemmen is misschien ook wel fijn. En het was fijn. Je ontdekt dat iedereen hier een verhaal heeft. We zijn een gezellige club, zonder drama.’
Meer dan zwemmen
Antoon vat het als laatste samen:
‘Laatst was er een bijeenkomst in Westzaan over eenzaamheid. De zaal zat vol mensen met een verhaal. Maar niemand zoekt elkaar op. Dat doen wij wél. Daarom miste ik het zo toen het zwembad dicht was tijdens de verbouwing. Dit is voor mij zo belangrijk.’
Meer Zaanse Verhalen over Anna’s Huis
Zie het overzicht